Ik naaien?? Ben je gek!
Dit zou mijn antwoord een paar jaar geleden geweest zijn indien men mij de vraag zou stellen.
Zou het dan in de genen gezeten hebben, wachtend op het goede moment om tot uiting te komen? Of hebben de zwangerschapshormonen hiervoor gezorgd?
In ieder geval ben ik zeer tevreden na al die jaren eindelijk een manier gevonden te hebben om mijn creativiteit te uiten. Voor het eerst heb ik een echte hobby :)
Mijn oma, die bruist van de creativiteit, leerde me op haar authentieke manier de basis. Zonder patroon, zonder het bijtekenen van extra naadwaarde, bij gebrek aan patroonpapier op ruitjes A4 bladen, ... maar volgens de kunst van het naaien ... surfeleren, naden strijken, patroondelen goed schikken op het stof en zoveel meer.
Eerst maakten we, hetgeen iedere starter wel lijkt te maken :), het omkeerbaar jurkje van de droomfabriek.
Nadien leerde moeke me nog hoe je iets kunt namaken van een bestaand kledingstuk. Hiervoor kozen we een jasje.
En met deze kennis ging ik het avontuur van zelfstudie, en veel oefening aan. Het heeft wel bijna een jaar geduurd eer ik de draad weer opnam. Zo een eerste pasgeborene stelt je wereld wel op zijn kop. Maar ik ben intussen wel blijven lezen en mijn brein voeden met naaitechnieken en ideetjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten